کد مطلب:231289 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:224
خون خواهی امام حسین
حضرت مهدی علیه السلام منتقم خونهای بناحق ریخته شده در عالم است. انتقام امام عصر علیه السلام، یك مسأله شخصی نیست. آنچه در كربلا رخ داد، از نظر اعتقادی، ستیز همه ی اسلام با همه ی كفر بود؛ كسانی كه با امام حسین علیه السلام جنگیدند در حقیقت با ادعای مسلمانی، به انكار توحید و رد نبوت برخاستند. این نفاق به مراتب از كفر صریح كافران صدر اسلام بدتر و خطرناك تر بوده است.
نكته قابل ذكر این است كه، واقعه ی كربلا و شهادت امام حسین علیه السلام همراه با اهل بیت علیهم السلام و اصحاب ایشان، در عاشورای سال 61 هجری، حادثه ای نیست كه فقط به زمان وقوعش مربوط بوده و صرفا از دشمنی شخصی بنی امیه با اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام نشأت گرفته باشد. ریشه های اصلی این مصیبت بزرگ، به صدر اسلام و دشمنی های حساب شده، منافقان زمان پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم با آن حضرت بر می گردد. به همین جهت، مصیبت روز عاشورا برای همه ی اهل بیت علیهم السلام بسیار سنگین و جانگداز است. خاندان وحی علیهم السلام، ایام محرم و عاشورا در هر سال را ایام حزن و سوگواری خود می دانستند. به عنوان نمونه=
[ صفحه 124]
حضرت رضا علیه السلام می فرماید:
روز امام حسین علیه السلام (عاشورا) پلكهای ما را زخم نموده، و اشكهای ما را روان ساخته، و عزیز ما را در سرزمین گرفتاری و بلا به ذلت انداخته است، و باعث شده كه ما تا پایان دنیا در اندوه و گرفتاری باقی بمانیم؛ پس گریه كنندگان باید بر مانند حسین علیه السلام بگریند. [1] .
این حدیث، بیان كننده بعضی از مصائب اهل بیت علیهم السلام در غم عاشورای امام حسین علیه السلام است.
اما گفتگوی مفضل با امام صادق علیه السلام، پرده از واقعیت عمیق تر و تلخ تری بر می دارد. مفضل از خواص اصحاب امام علیه السلام به ایشان عرض كرد:
«ان یومكم فی القصاص لأعظم من یوم محنتكم».
روزی كه (دشمنان خود را) قصاص می كنید، از روز غم و محنت شما بزرگتر است.
مفضل می خواست با این گفتار خود، امام صادق علیه السلام را نسبت به مصیبت های اهل بیت علیهم السلام تسلی دهد، بر این اساس كه خوشحالی از قصاص دشمنان، ناراحتی های گذشته ایشان را جبران می كند. ولی حضرت در پاسخ او فرمود:
«و لا كیوم محنتنا بكربلاء». [2] .
ولی نه مانند غم و ناراحتی ما در كربلا.
[ صفحه 125]
یعنی قصاص كردن دشمنان، ناراحتی های ما را در روز عاشورا و سرزمین كربلا جبران نمی كند، آن محنتی كه به تعبیر امام رضا علیه السلام تا پایان دنیا باقی خواهد ماند و حتی با انتقام امام عصر علیه السلام از قاتلین سیدالشهداء علیه السلام نیز از بین نخواهد رفت.
مصیبت عاشورا، بیش از آن كه معلول ظلم و ستم بنی امیه در حق اهل بیت علیهم السلام باشد، برخاسته از اساس منحرف و باطلی است كه پایه گذاران سقیفه و قاتلین محسن فاطمه علیهاالسلام پی ریزی كردند، و از این بالاتر هر كسی در هر زمان و هر مكان، به كشته شدن سیدالشهدا علیه السلام و یاران وفادار حضرتش، قلبا راضی و خشنود باشد، خود جزء قاتلین آن حضرت محسوب می گردد. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود:
«ألا و ان الراضین بقتل الحسین علیه السلام شركاء قتلته». [3] .
آگاه باشید، كسانی كه به كشتن حسین علیه السلام راضی و خشنود باشند، در كشتن آن حضرت شریك قاتلانش هستند.
- به همین جهت در احادیث آمده است، كه وقتی امام عصر علیه السلام ظهور می فرماید، انتقام خون سیدالشهداء علیه السلام را از فرزندان قاتلین آن حضرت می گیرد.
البته برای كسانی كه با معارف اعتقادی اسلام آشنایی ندارند، پذیرش این مطلب سنگین است كه كسانی به خاطر كار پدران خود، مورد عذاب الاهی قرار گیرند، عبدالسلام هروی از امام رضا علیه السلام می پرسد: نظر شما درباره سخن امام صادق علیه السلام چیست كه فرمود:
[ صفحه 126]
«اذا خرج القائم علیه السلام قتل ذراری قتلة الحسین علیه السلام بفعال آبائهم».
وقتی قائم علیه السلام ظهور كند، فرزندان كشندگان حسین علیه السلام را (به سبب اعمال پدرانشان) به قتل می رساند.
حضرت امام رضا علیه السلام فرمود: همین طور است (مطلب همان گونه است كه امام صادق علیه السلام فرموده اند).
هروی می پرسد: پس منظور آیه قرآن چیست كه می فرماید: (و لا تزر وازرة وزر أخری) [4] .
حضرت امام رضا علیه السلام فرمودند:
خداوند در همه گفتارهایش راست فرموده است، ولی فرزندان كشندگان حسین علیه السلام به اعمال پدران خود راضی هستند، و به آن افتخار می كنند. و هر كس به انجام چیزی راضی و خشنود باشد، مانند كسی است كه آن را انجام داده است تا آنجا كه اگر كسی در مشرق كشته شود و فرد دیگری در مغرب به كشتن او راضی باشد، رضایت دهنده نزد خدای عزوجل، شریك قاتل محسوب می شود، و حضرت قائم علیه السلام وقتی ظهور می فرماید، صرفا بدلیل رضایت آنها به عمل پدرانشان، آنها را به قتل می رساند. [5] .
[ صفحه 129]
نكته قابل ذكر این است كه، واقعه ی كربلا و شهادت امام حسین علیه السلام همراه با اهل بیت علیهم السلام و اصحاب ایشان، در عاشورای سال 61 هجری، حادثه ای نیست كه فقط به زمان وقوعش مربوط بوده و صرفا از دشمنی شخصی بنی امیه با اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام نشأت گرفته باشد. ریشه های اصلی این مصیبت بزرگ، به صدر اسلام و دشمنی های حساب شده، منافقان زمان پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم با آن حضرت بر می گردد. به همین جهت، مصیبت روز عاشورا برای همه ی اهل بیت علیهم السلام بسیار سنگین و جانگداز است. خاندان وحی علیهم السلام، ایام محرم و عاشورا در هر سال را ایام حزن و سوگواری خود می دانستند. به عنوان نمونه=
[ صفحه 124]
حضرت رضا علیه السلام می فرماید:
روز امام حسین علیه السلام (عاشورا) پلكهای ما را زخم نموده، و اشكهای ما را روان ساخته، و عزیز ما را در سرزمین گرفتاری و بلا به ذلت انداخته است، و باعث شده كه ما تا پایان دنیا در اندوه و گرفتاری باقی بمانیم؛ پس گریه كنندگان باید بر مانند حسین علیه السلام بگریند. [1] .
این حدیث، بیان كننده بعضی از مصائب اهل بیت علیهم السلام در غم عاشورای امام حسین علیه السلام است.
اما گفتگوی مفضل با امام صادق علیه السلام، پرده از واقعیت عمیق تر و تلخ تری بر می دارد. مفضل از خواص اصحاب امام علیه السلام به ایشان عرض كرد:
«ان یومكم فی القصاص لأعظم من یوم محنتكم».
روزی كه (دشمنان خود را) قصاص می كنید، از روز غم و محنت شما بزرگتر است.
مفضل می خواست با این گفتار خود، امام صادق علیه السلام را نسبت به مصیبت های اهل بیت علیهم السلام تسلی دهد، بر این اساس كه خوشحالی از قصاص دشمنان، ناراحتی های گذشته ایشان را جبران می كند. ولی حضرت در پاسخ او فرمود:
«و لا كیوم محنتنا بكربلاء». [2] .
ولی نه مانند غم و ناراحتی ما در كربلا.
[ صفحه 125]
یعنی قصاص كردن دشمنان، ناراحتی های ما را در روز عاشورا و سرزمین كربلا جبران نمی كند، آن محنتی كه به تعبیر امام رضا علیه السلام تا پایان دنیا باقی خواهد ماند و حتی با انتقام امام عصر علیه السلام از قاتلین سیدالشهداء علیه السلام نیز از بین نخواهد رفت.
مصیبت عاشورا، بیش از آن كه معلول ظلم و ستم بنی امیه در حق اهل بیت علیهم السلام باشد، برخاسته از اساس منحرف و باطلی است كه پایه گذاران سقیفه و قاتلین محسن فاطمه علیهاالسلام پی ریزی كردند، و از این بالاتر هر كسی در هر زمان و هر مكان، به كشته شدن سیدالشهدا علیه السلام و یاران وفادار حضرتش، قلبا راضی و خشنود باشد، خود جزء قاتلین آن حضرت محسوب می گردد. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود:
«ألا و ان الراضین بقتل الحسین علیه السلام شركاء قتلته». [3] .
آگاه باشید، كسانی كه به كشتن حسین علیه السلام راضی و خشنود باشند، در كشتن آن حضرت شریك قاتلانش هستند.
- به همین جهت در احادیث آمده است، كه وقتی امام عصر علیه السلام ظهور می فرماید، انتقام خون سیدالشهداء علیه السلام را از فرزندان قاتلین آن حضرت می گیرد.
البته برای كسانی كه با معارف اعتقادی اسلام آشنایی ندارند، پذیرش این مطلب سنگین است كه كسانی به خاطر كار پدران خود، مورد عذاب الاهی قرار گیرند، عبدالسلام هروی از امام رضا علیه السلام می پرسد: نظر شما درباره سخن امام صادق علیه السلام چیست كه فرمود:
[ صفحه 126]
«اذا خرج القائم علیه السلام قتل ذراری قتلة الحسین علیه السلام بفعال آبائهم».
وقتی قائم علیه السلام ظهور كند، فرزندان كشندگان حسین علیه السلام را (به سبب اعمال پدرانشان) به قتل می رساند.
حضرت امام رضا علیه السلام فرمود: همین طور است (مطلب همان گونه است كه امام صادق علیه السلام فرموده اند).
هروی می پرسد: پس منظور آیه قرآن چیست كه می فرماید: (و لا تزر وازرة وزر أخری) [4] .
حضرت امام رضا علیه السلام فرمودند:
خداوند در همه گفتارهایش راست فرموده است، ولی فرزندان كشندگان حسین علیه السلام به اعمال پدران خود راضی هستند، و به آن افتخار می كنند. و هر كس به انجام چیزی راضی و خشنود باشد، مانند كسی است كه آن را انجام داده است تا آنجا كه اگر كسی در مشرق كشته شود و فرد دیگری در مغرب به كشتن او راضی باشد، رضایت دهنده نزد خدای عزوجل، شریك قاتل محسوب می شود، و حضرت قائم علیه السلام وقتی ظهور می فرماید، صرفا بدلیل رضایت آنها به عمل پدرانشان، آنها را به قتل می رساند. [5] .
[ صفحه 129]
[1] بحارالانوار، ج 44، ص 284.
[2] فاطمةالزهراء بهجة قلب المصطفي، ص 532.
[3] بحارالانوار ج 44، ص 304.
[4] انعام (6):164. «هيچ كس بار (عمل) ديگري را بدوش نمي كشد».
[5] عيون اخبارالرضا عليه السلام، ج 1، ص 273.